Κηλίδες και διόφθαλμη όραση

Οι κηλίδες προκαλούνται από μικρές νιφάδες πρωτεΐνης ή άλλων στοιχείων που παγιδεύτηκαν κατά τη διαδικασία σχηματισμού του ματιού πριν τη γέννηση. Μπορεί επίσης να οφείλονται στην γήρανση του υαλοειδούς υγρού με την πάροδο της ηλικίας ή σε συγκεκριμένες ασθένειες των ματιών ή σε τραυματισμούς. 

Οι περισσότερες κηλίδες δεν είναι επικίνδυνες και σπανίως περιορίζουν την όραση. Μπορεί όμως να αποτελούν ενδείξεις σοβαρότερων προβλημάτων γι' αυτό πρέπει να προγραμματιστεί επίσκεψη σε κάποιον ειδικό αν παρατηρηθεί απότομη αλλαγή στο σχήμα τους ή αύξηση του αριθμού τους. 
 
Ο οφθαλμίατρος, με ειδικά όργανα, μπορεί να προσδιορίσει αν οι κηλίδες που βλέπει ό εξεταζόμενος είναι ακίνδυνες ή αν είναι συμπτώματα σοβαρότερων προβλημάτων που απαιτούν θεραπεία. 
 
Διόφθαλμη Όραση 


Η διόφθαλμη όραση είναι η ικανότητα που έχουν τα μάτια να δουλεύουν σαν ομάδα. Καθένα από αυτά βλέπει μια ελαφρώς διαφορετική εικόνα και ο εγκέφαλος, μέσω μιας αφομοιωτικής διαδικασίας ενοποιεί αυτά τα δύο αντικείμενα και τα μετατρέπει σε μία τρισδιάστατη εικόνα. Η διόφθαλμη όραση είναι μία ικανότητα η οποία πρέπει να αναπτυχθεί. Η ανεπαρκής συνεργασία μεταξύ των ματιών μπορεί να προέρχεται από μια μείωση της απαιτούμενης ανάπτυξης της όρασης ή από λαθεμένη ανάπτυξη του κινητικού μυός του ματιού. Πιο σπάνια η ανεπαρκής συνεργασία είναι δυνατόν να προέρχεται από τραύμα ή από ασθένεια. 
 
Επειδή τα είδωλα που βλέπουν τα δύο μάτια πρέπει να είναι ουσιαστικά ίδια, το άτομο προσπαθεί να εξισορροπήσει την ανεπαρκή συνεργασία, καταβάλλοντας υποσυνείδητα ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταφέρει να διατηρήσει την απαραίτητη ευθυγράμμιση. Σε ποιο σοβαρές καταστάσεις οι μύες δεν μπορούν να προσαρμόσουν τα μάτια έτσι ώστε να βλέπουν την ίδια εικόνα και τότε υπάρχει η διπλή όραση. Εφόσον ο εγκέφαλος προσπαθεί να αποφύγει το να βλέπει διπλά, μαθαίνει τελικά να αγνοεί την εικόνα που στέλνεται από το ένα μάτι. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αμβλυωπία, μια σοβαρή οπτική κατάσταση, η οποία είναι περισσότερο γνωστή σαν τεμπέλικο μάτι. 
 
Μερικά από τα συμπτώματα τα οποία μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη ανεπαρκούς συνεργασίας μεταξύ των ματιών είναι: διπλή όραση, πονοκέφαλοι, κούραση των ματιών αλλά και του σώματος, ερεθισμένα μάτια, ζαλάδα, δυσκολία στο διάβασμα και στην συγκέντρωση. Στα παιδιά τα συμπτώματα, που μπορεί να υποδηλώνουν αυτού του είδους την οπτική κατάσταση είναι: παράλειψη γραμμών όταν διαβάζουν, κλείνουν ή καλύπτουν το ένα μάτι για να δουν, χαμηλή επίδοση στα σπορ, αποφυγή ασκήσεων που απαιτούν κοντινή εργασία, εύκολη κόπωση.